خنــده ام می گیـــرد وقتــی پــس از مــدت ها بی خبـــری بی آنکــه ســـراغی از این دل ٍ آواره بگیـــری می گـــویی : دلم برایت تنــگ اســت یا مــرا به بازی گرفتــه ای یا معنـــی واژه هایــت را خوب نمیدانــی دلتنــــگی ارزانـــی ٍ خودت . . . ...

ســـهـم “مـــن” از “تـــو” عشـــق نیــست ، ذوق نیـــست ، اشتیـــاق نیــست همـــان دلتنـــگیٍ بی پــایــانی ســت که روزها دیوانـــه ام می کنــد ! ...

چشمانت سگ داشت

اخلاقت هم سگی بود

هار هم که میشدی

دوست و دشمن نمی شناختی

کاش وفایت هم مانند همان بود ...

چنــد ساعتی با هم بودیــم! 

من بــه تــو نگــاه میکردم ...

و تــو به ساعتت

تـــو قرار داشتی ومن بی قــراری.

غرور من که زسختي به کوه ميمانست ،

کمر به کشتن خود بست و خاک پاي تو شد

دلم که به همه بيگانه بود و يار نداشت ،

چه ديد در تو که اينگونه آشناي تو شد ؟

حــآلـَم گــرفــتـِــﮧ

ازیــن شــﻬ ـر

کـــﮧ آدم هـآیـشـ

هــَمچـُون هـَوآیــشـ نــآ پـآیـבآرند

گــآهـ آنــقــَבر پــآکـ کـــﮧ بــآورتـ نمــے شــَوב

گــآهـ چــنــآن بــے مــَعرفــَتـ کـــــﮧ نــَفـَسـت میگیــرב

*گفتی که چو خورشید زنم سوی تو پر*

*چون ماه شبی می کشم از پنجره سر*

*اندوه که خورشید شدی تنگ غروب*

*افسوس که مهتاب شدی وقت سحر*

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: