دوستت دارم 

و آفتاب بغلم می‌کند

پشت میز اداره‌ام می‌گذارد

دیگر غروب است

آفتاب هم به خانه‌ی خود می‌رود

نمی‌دانم راه خانه‌ی من کدام است

خَستِـﮧ شُدم

بَس کِـﮧ

دِلَم رَنجید و خَندیدَم

تو در کدام ثانیه می آیی

بگو ساعتها را

در همان لحظه نگاه دارم

میخواهم

سیر تماشایت کنم

دلم یک غریبه می خواهد

بیاید بنشیند فقط سکوت کند

من هـی حرف بزنم
...

و بزنم و بزنم

تا کمی کم شود از این همه بار

بعد بلند شود و برود

نه نصیحتی نه.....

انگار نه انگار!!

این روزها برای نفس کشیدن

بهانه ای ندارم

بهانه لازم نیست برای زندگی !

بی بهانه خواهم زیست

تو ای بی بهانه ترین لحظات هستی من

بهانه ای برای این بی بهانگی بیاور ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: